Aanpak woonoverlast in nieuwperspectief

Al sinds mensen naast elkaar wonen raken buren in conflict met elkaar en wordt er gesproken van woonoverlast. Een vaak voorkomend gevolg hiervan is; langdurende, slopende procedures met soms uit huiszetting als resultaat. Een duidelijk probleem, waar al jaren een oplossing voor wordt gezocht. Verschillende wetten en aanpakken zoals de Woningwet, Rotterdamwet, wetten Victoria, Victor en Damocles, Skeave Huse, en Asocontainers zijn de afgelopen jaren in het leven geroepen om woonoverlast aan te pakken. Dit onderzoek gaat echter niet over de aanpak van woonoverlast, maar over de preventieve middelen die woningcorporaties inzetten om woonoverlast te voorkomen. Want dat woningcorporaties hier mee bezig zijn, is één ding wat zeker is na dit onderzoek.

In dit onderzoek zijn er in totaal 47 leefbaarheidsmedewerkers werkzaam bij 33 verschillende woningcorporaties door heel Nederland ondervraagd. Door middel van een enquête met zowel kwalitatieve als kwantitatieve vragen vormen hun input de basis van dit onderzoek. Woningcorporaties blijken weidegelijk bezig te zijn met preventie van woonoverlast en geven gemiddeld een cijfer 8,6 als antwoord op de vraag 'hoe belangrijk vindt u het dat woningcorporaties preventiemaatregelen inzetten om woonoverlast te voorkomen?'.

Woningcorporaties zien dus het nut van preventie in en voeren allerlei preventiemaatregelen uit De preventienaatregelen die zij uitvoeren zijn samenvattend in 9 categorie&i onder te verdelen. Deze preventiemaatregelen zijn gericht op:

1. Toewijzing aspirant huurder

2. Praktische aanpassingen aan woning of complex

3. Huurders informeren over gewenst gedrag en regelgeving

4. Samenwerken met netwerkpartners

5. Leefbaarheid in de wijk bevorderen

6. Contact stimuleren tussen buurtbewoners

7. Aanpassen huurovereenkomst en aanvullingen op algemene huurvoorwaarden

8. Handhaving door wijk- en complexbeheerders, woonconsulenten en leefbaarheidsmedewerkers.

9. Bemiddeling ter voorkoming van nieuwe conflicten

Samenvattend kunnen wij stellen dat woningcorporaties zich door middel van allerlei verschillende preventiemaatregelen inzetten voor hetzelfde doel; het voorkomen van woonoverlast. Het

van deze preventiemaatregelen richten zien op net bevorderen van contact tussen directe buren en omwonende of het leveren van een (financiële) bijdragen aan leefbaarheid verhogende activiteiten in de wijk. Ondanks deze inspanningen zijn leefbaarheidsmedewerkers erover eens dat er meer gedaan kan worden met betrekking tot het bedenken en daadwerkelijk uitvoeren van nieuwe preventiemaatregelen en leefbaarheid verhogende activiteiten. Een aantal factoren zorgen ervoor dat leefbaarheidsmedewerkers niet de hoeveelheid tijd en aandacht aan preventiemaatregelen kunnen besteden zoals zij zouden willen of nodig achten. De meest genoemde redenen zijn: het verminderen van fte's (als gevolg van bezuinigingen en reorganisaties) terwijl taken steeds meer worden aanpak van steeds complexere woonoverlast problematiek heeft prioriteit en/of weinig tot geen initiatiefvanuit buurtbewoners. Kortom; er is geen tijd en huurders nemen geen eigen initiatief of bieden geen ondersteuning.

Wanneer het onderzoek zich richt op de juridische aspecten van de uitgevoerde preventiemaatregelen, kunnen wij stellen dat deze niet of nauwelijks worden gecheckt door een jurist. Slechts een percentage van 34% geeft aan dit iel te doen. Enigszins opvallend omdat verscheiden preventiemaatregelen zoals; het opvragen van persoonlijke gegevens, het plaatsen van cameratoezicht of het aanpassen of toevoegen van bijlages aan een huurcontract wel te kenmerken vallen als maatregelen waarbij het recht op privacy en huurbescherming in het geding komt.

Samenvattend kunnen wij stellen dat er behoefte is aan meer tijd, mogelijkheden en ondersteuning van buurtbewoners voor het uitvoeren van preventiemaatregelen. Omdat het niet realistisch is om te verwachten dat in tijden van crisis, bezuinigingen en een mogelijke verschuiving van kerntaken dit eenvoudig te realiseren is, dient er creatief naar een oplossing gezocht te worden. Deze oplossing moet er tevens op gericht zijn om leefbaarheidsmedewerkers beter te informeren en handvaten te geven om de juridische juistheid van een preventiemaatregelen te checken of te laten checken. Het toepassingsproduct biedt alle handvaten voor het vervullen van deze behoeften en uiteindelijk het verbeteren van de preveutiemaatregelen zodat woonoverlast verminderd. Het ontwikkelde toepassingsproduct luidt dan ook: 'Toolz' en is een online platform voor huurders én woningcorporaties.

Uit het hoofdstuk IRP kunnen we concluderen dat de term 'goed huurderschap' zoals staat omschreven in het huurrecht, geen eenduidig antwoord geven over wat dit nu precies inhoudt. Uit

jurisprudentie blijkt dat de rechter ieder geschil individueel bekijkt en toetst of een gedraging zodanig ernstig is dat een beëindiging van de huurovereenkomst gerechtvaardigd is. Daarnaast is de vraag 'wat wordt er verstaan onder de term ‘goed huurderschap’ onderzicht in het licht van internationale wetgeving. Hierbij is het huurrecht van de landen Ierland en Australië onder loep genomen waarbij samenvattend is te stellen dat de term ‘goed huurderschap’ een stuk duidelijker in de wet staat omschreven dan in Nederland. Ook het EHRM bekijkt inzake een ontruiming altijd of er alternatieve manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken. Het middel, bijvoorbeeld de ontruiming, moet proportioneel zijn. Hiermee wordt bedoeld dat het evenredig moet zijn met het nagestreefde doel.

Terug naar bibliotheek