Cradle to Cradle® voor de gebouwde omgeving
2012
De gebruikelijke benadering van de overheid en industrie is geweest om milieu effecten van hun activiteiten op de omgeving te minimaliseren door “minder slecht” te zijn als producten van “Cradle to Grave”, van wieg tot graf, gaan. Deze benadering wordt vaak beschouwd als het ontwikkelen van extra kosten voor belangengroepen zonder kwantitatieve voordelen.
Het “Cradle to Cradle Design Protocol” heeft echter een fundamenteel verschillende benadering, dat voordelen verleent aan belangengroepen door verder te gaan dan het graf en verder dan de conventionele benadering van “omgeving”.
Cradle to Cradle® (C2C)1 is een voorbeeldgevend, vernieuwend platform, ontwikkeld in de jaren 90 van de vorige eeuw door Michael Braungart en William Mc Donough, gebaseerd op onderzoek aan de ”Environmental Protection Encouragement Agency’’ in Hamburg, Duitsland, voor het ontwerpen van gunstige economische, sociale en milieuvriendelijke eigenschappen in producten, processen en systemen. Hoofdzakelijk is Cradle to Cradle een ondernemend en innovatief concept, dat begint bij het vaststellen van beoogde voordelen van een product of dienstverlening in plaats van zich te richten op het verminderen van negatieve invloeden op de omgeving.
Om kwaliteit te verhogen en waarde toe te voegen aan belangengroepen, richt C2C zich op het bevorderen van innovatieve samenwerking langs de hele productketen van productie, distributie, gebruik, demontage, terugwinnen en hergebruik.
Door het benoemen van gezondheid- en milieukenmerken van honderden producten en duizenden materialen, als ook door het definiëren van systemen, die het veilige en volledig hergebruik van materialen naar nieuwe producten beschrijven, heeft C2C aangetoond een praktisch en tegelijkertijd inspirerend wetenschappelijk en zakelijk model voor kwaliteitsverbetering te zijn.
Dit innovatie- en waardemodel maakt C2C potentieel aantrekkelijk voor ontwerpers, aannemers en fabrikanten om samen te werken op het gebied van producten, processen, gebouwen, systemen voor het terugwinnen van materialen en inkoop.
Een groot aantal boeken, publicaties en documentaires over C2C zijn gepubliceerd en verspreid sinds de jaren 90. Het boek “Cradle to Cradle” 2 is algemeen bekend en in vele talen vertaald.
Veel ontwerpers zijn echter nog niet vertrouwd met hoe de C2C principes, zoals nuttige materialen, in de gebouwde omgeving geïntegreerd kunnen worden. Er is een tendens wanneer men veel bekende woorden zoals “veilige materialen en biodiversiteit” tegenkomt, om te antwoorden met “ja, dat doen we al”. Maar de meeste gebouwen en ruimtelijke plannen voldoen daar nog niet aan. Methoden om bouwterreinen zo te ontwikkelen dat deze gedefinieerde materialen bevatten of positief voor planten en diersoorten zijn, zijn vandaag de dag nog niet geëtableerd.
Recentelijk vond een versnelde toename plaats van het aantal ontwerpers, architecten en ingenieurs die C2C in hun ontwerpen en constructies invoerden. Overheidinstanties hebben een prioriteit uitgesproken om C2C bij renovaties en nieuwbouw te overwegen. Aanvragen hierover resulteerden in deze publicatie Cradle to Cradle voor de gebouwde omgeving.
Om te beginnen is het belangrijk om C2C criteria voor gebouwen te beschrijven en hoe ontwerpers, architecten en ingenieurs deze criteria kunnen toepassen en meten.
1 Cradle to Cradle® en C2C® zijn een geregistreerd handelsmerk van McDonough Braungart Design Chemistry LLC. en worden met toestemming gebruikt.
2 Cradle to Cradle. Remaking the Way We Make Things. William McDonough & Michael Braungart, North Press Point NY, 2002