De Eetbare stad
21 januari 2013
Door de groeiende wereldbevolking neemt de druk op de ruimte toe, groeit de behoefte aan leefbare structuren in de stad en is er een grotere vraag naar herkenbaar en lokaal voedsel. Stadslandbouw komt door die ontwikkelingen de laatste decennia weer meer in de aandacht te staan. Vormen van stadslandbouw zijn erg divers, zowel geografisch als qua schaal en professionaliteit. Men spreekt vaak over de gehele range van stedelijke voedselproductie, van volkstuinen tot professionele stedelijke voedselproductie in of aan de rand van de stad.
Dit onderzoek wil inzicht geven in de bijdrage die stadslandbouw kan hebben op de kwaliteit van een leefomgeving. Hierbij is de volgende hoofdvraag geformuleerd:
‘In hoeverre kan stadslandbouw een bijdrage leveren aan de kwaliteit van de leefomgeving?’
Door middel van literatuurstudie en interviews is geprobeerd antwoord te geven op deze hoofdvraag. Er hebben interviews plaatsgevonden met verschillende actoren uit de omgeving van Groningen om zo een breed beeld te krijgen van stadslandbouw.
Stadslandbouw levert geen substantiële bijdrage in de voedselvoorziening en zal dat voorlopig ook niet doen. Het is ook nog te vroeg voor harde uitspraken over de rol van stadslandbouw als duurzaam systeem, maar het draagt wel bij doordat het aspecten van sociale, ecologische en economische duurzaamheid in zich heeft. Het zou mogelijk kunnen bijdragen aan het bewustwordingsproces, aan de reductie van voedselkilometers en kan een impuls opleveren voor de lokale economie.
Ook in de gemeente Groningen is de aandacht voor stadslandbouw toegenomen. Beleidsmakers pakken het thema op en langzamerhand ontstaat er ruimte voor initiatieven vanuit burgers en ondernemers, maar behalve enige ambtelijke ondersteuning ontbreekt het nog aan een sterker instrumentarium. Stadslandbouw in Groningen is toegenomen door ontwikkelingen in de landbouw, verschuiving van government naar governance en sociaal culturele ontwikkelingen. In de gemeente Groningen zijn nog weinig commerciële initiatieven en bestaat de stedelijke voedselproductie vooral uit volkstuinen en burgerinitiatieven gericht op kleinschalige productie en het bevorderen van de leefbaarheid.