Energielandschappen
10 januari 2014
De energietransitie is in gang gezet; we zitten in de overschakeling naar hernieuwbare energie waarvan we de consequenties op allerlei manieren nog gaan ervaren: economisch en ruimtelijk. Op de langere termijn, voorbij 2020, is de ruimtelijke impact nog veel groter. De opgave hierbij is met wie en hoe in de provincie Utrecht de energietransitie vorm krijgt.
De ambitie van duurzame energie is flink: klimaatneutraal in 2040, waarvan 10% in 2020. Ik kan me hier helemaal in vinden. De omvang en uitdaging van de opgave vraagt wel om een actieve opstelling van de provincie en om de koppeling van de realisatie van projecten aan een hoge omgevingskwaliteit.
Ik zie ontwerpend onderzoek als een goede manier om inzichtelijk te maken wat de consequenties zijn van een volledige hernieuwbare energievoorziening in de provincie en om grip te krijgen op de kwantitatieve en kwalitatieve opgave. Via gerichte casussen, icoonprojecten of door aan te sluiten bij nieuwe coalities kan de provincie Utrecht haar kennis op het gebied van hernieuwbare energie vergroten. Dit voedt de provincie in haar de zoektocht naar een houdbare beleidskoers
en geeft meer inzicht in het opgetelde effect van talloze initiatieven van onderop en wat er dan nog meer op provinciale schaal nodig is. Het is dan ook leuker en effectiever om bewoners, boerencoöperaties, bedrijven, waterschappen en woningcorporaties te stimuleren en verleiden tot het opwekken van hernieuwbare energie.
En het wordt tijd om over het vervolg van het RAP project duurzame energie na te denken, dat dit jaar wordt afgerond. Dit kan in de vorm van een aanjaagteam hernieuwbare energie en/ of een onafhankelijk kwaliteitsteam hernieuwbare energie in de provincie Utrecht.