Handhaven van stadsmariniers
2010
Weinig fenomenen zijn zo Rotterdams als de stadsmarinier. De stoere uitstraling van de marinier past als gegoten bij de stad. Al eerder werd in onderzoeken van onder meer Pieter Tops dit positieve beeld bevestigd. Maar levert de stadsmarinier nu ook echt een bijdrage aan de veiligheid van de stad of is het vooral beeldvorming? Dat is sinds de oprichting van het fenomeen stadsmarinier niet eerder zo expliciet onderzocht.
De rekenkamer heeft in onderhavig rapport 34 concrete acties van de stadsmarinier onderzocht op effectiviteit van zijn handelen. Het beeld dat hier naar voren komt is – zeker voor rekenkamer begrippen – behoorlijk positief. Dat zegt enerzijds iets over nut en noodzaak van het instituut, maar ook iets over de persoonlijk e invulling van de stadsmarinier en de Rotterdamse bestuurscultuur. Al sinds 2002 is veiligheid een van de belangrijkste aandachtspunten van achtereenvolgende colleges geweest. Niet de veiligheid in abstracte en beleidsmatige zin, maar de veiligheid op straat, de veiligheid in de wijk en de veiligheid van de Rotterdammer.
Binnen die context doet de stadsmarinier waar hij of zij vooral in excelleert: het oplossen van goed geïsoleerde en urgente veiligheidsproblemen. Van overlastproblemen op tramlijn 2, via veelvoorkomende criminaliteit op CS (zoals zakkenrollen) tot overlastgevende Antillianen in de Beverwaard.
Het is naar de mening van de rekenkamer belangrijk om de stadsmarinier vooral in deze modus te houden. Anders dreigt het gevaar dat de marinier te veel deel uit gaat maken van de beleidsbureaucratie, die overigens ook noodzakelijk is om de dieper liggende veelal sociaal- economisch gedreven problemen in de wijken op te kunnen lossen.
Het is zaak om de stadsmarinier hiervoor te behoeden. Niet omdat hij daar geen meerwaarde zou kunnen leveren, maar omdat tijd en energie van deze ‘lone ranger’ maar één keer kan worden ingezet. Een inzet die vooral kort en hevig ‘on the spot’ moet plaatsvinden en niet als permanente deelnemer achter de vergadertafel.
Voor haar onderzoek heeft de rekenkamer onder andere gesproken met stadsmariniers, medewerkers van de directie Veiligheid, OBR, Stadstoezicht, dS+ V, RET, deelgemeenten, politie, winkeliers, woningcorporaties en welzijnswerk. De rekenkamer is allen zeer erkentelijk voor de wijze van medewerking. Het onderzoek werd verricht door een team bestaande uit Kees de Waijer, Barbara Brink en Rolf Willemse (projectleider).