Handreiking Evenementenveiligheid 2011 Delen I en II, de processen geordend

VEILIGHEID VAN EVENEMENTEN BEVORDEREN
Over het algemeen verlopen evenementen ordelijk en veilig, maar dat het soms ernstig mis kan gaan blijkt uit het Dancefestival Veronica Sunset Grooves (‘strandrellen Hoek van Holland’) en Koninginnedag 2009 te Apeldoorn (‘Koninginnedagdrama’). Voorbeelden uit een verder verleden zijn onder meer de Flora in Bovenkarspel (legionella), de Jamboree in Noord-Brabant (uitbraak norovirus), Dance Valley (zware regenval) en de Nijmeegse Vierdaagse (hittegolf). Niet zelden wordt door onderzoekers een relatie verondersteld tussen de ongewenste gebeurtenis, het naleven van wet- en regelgeving en het vermogen tot samenwerken tussen betrokken actoren en organisaties. Of we daarvan kunnen leren is de vraag.

Opdracht: ontwikkelen landelijke Handreiking evenementenveiligheid
Op initiatief van het PortefeuillehoudersOverleg Crisisbeheersing (POC) heeft het Veiligheidsberaad in 2010 de opdracht gegeven voor het ontwikkelen van een landelijke Handreiking evenementenveiligheid. De focus van deze handreiking (delen I en II van dit document) kwam primair te liggen op het adviseren van gemeenten bij het bepalen van de behandelaanpak van evenementen en het adviseren van het bevoegd gezag over risicovolle situaties bij evenementen. Aansluitend daarop heeft het ministerie van Veiligheid en Justitie opdracht gegeven om een handreiking voor gemeenten op te stellen, die als deel III is opgenomen in dit document.
In opdracht van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie en het ministerie van Binnenlandse Zaken is gelijktijdig een landelijke Voorziening evenementen- vergunningen (LVE) ontwikkeld binnen het programma “Slim geregeld, goed verbonden”. Deze voorziening wordt aangeduid als de Evenement assistent en helpt gemeenten en andere betrokkenen in het proces van vergunningverlening. De (voorlopige) resultaten van dit project zijn opgenomen in deel IV van deze handreiking.
Tijdens de ontwikkeling van deel I en II van de handreiking heeft het POC een aanvullende opdracht gegeven: het ontwikkelen van een hulpmiddel voor het inventariseren en analyseren van risico’s en daarop af te stemmen capaciteiten. De resultaten van dit deelproject zijn beschreven in deel V.

Bestuurlijke urgentie
Mede naar aanleiding van recente incidenten en onderzoeken is er departementale en politiek bestuurlijke urgentie ontstaan, gelet op:
Het rapport ‘Gezondheidsbescherming bij publieksevenementen onvoldoende gewaarborgd’ (2008) van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid (IOOV) en Inspectie Gezondheidszorg (IGZ), dat nadruk legt op integrale advisering aan gemeenten, door de geneeskundige hulpverleningsorganisatie in de regio (GHOR), politie en brandweer.
Naar aanleiding van Kamervragen over de resultaten van het onderzoek naar C2000 heeft de (demissionaire) staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) een expliciete verwijzing naar een te ontwikkelen Handreiking evenementenveiligheid opgenomen in haar brief aan de voorzitter van het Veiligheidsberaad.In de reactie van de minister van Veiligheid en Justitie op Kamervragen naar aanleiding van het fenomeenonderzoek van het COT, bureau Beke en de Politieacademie, kondigde de minister van Veiligheid en Justitie, naast een databank Ordeverstoorders, een landelijke Handreiking evenementenveiligheid (HEV) en een landelijke Voorziening evenementen (LVE-Evenement assistent) aan.
Tot slot wordt naar een Handreiking evenementenveiligheid ‘voor integrale multi- disciplinaire advisering en voorbereiding van publieksevenementen’ verwezen, in de reactie van de regering op Kamervragen over het doorberekenen van politiekosten bij (commerciële) publieksevenementen.2

Aanbeveling: informatie als belangrijk element
De belangrijkste aanbevelingen uit recente onderzoeken naar evenementenveiligheid,3 zijn binnen het lectoraat Openbare Orde en Gevaarbeheersing van de Politieacademie in kaart gebracht. De aanbevelingen gaan vooral over het creëren en/of aanwezig zijn van een sense of urgency, het meenemen van de lokale context en het combineren van de aanwezige kennis bij partners. Andere aanbevelingen:
Maak een gedegen (integrale) en realistische risicoanalyse die recht doet aan de lokale situatie, op basis waarvan beleid en prioriteiten zijn te formuleren en capaciteiten zijn toe te wijzen.
Houd rekening met de evenementenkalender.
Denk goed na over de lokale effecten van beleidskaders, en probeer regionale beleidskaders zoveel mogelijk door te voeren en ga in overleg bij knelpunten.
Verfijn de registratie van lokaal naar centraal en vice versa ten behoeve van continue informatievoorziening.
Stel voor risicovolle evenementen een multidisciplinair plan op.
Stel een schriftelijke evaluatie op en neem kennis van evaluaties van partners. Wissel lokale evaluaties en risicoanalyses uit en analyseer deze.
De handreiking geeft geen waardeoordeel over deze aanbevelingen. Maar gelet op de bovenstaande adviezen lijkt de richtinggevende hoofdvraag te zijn ‘wie doet wat voor wie’; wie maakt de risicoanalyse, het draaiboek, de evenementenkalender of de beleidskaders voor het evenement en belangrijker: voor wie? De basis voor het beantwoorden van deze vraag en dus ontwerp van de Handreiking evenementenveiligheid is het procesmodel evenementenveiligheid, waarin zeven (iteratieve) processtappen zijn weergegeven.
De zeven stappen in het model zullen niet doorlopen (kunnen) worden bij alle evenementen.4 Zo zullen de voorspelbare reguliere evenementen niet leiden tot processtap 3 en verder. Dat geldt ook voor de meeste van de voorspelbare aandachtevenementen. Onvoorspelbare evenementen5 zullen juist de processtappen 1 en 2 niet doorlopen en de dan te treffen maatregelen en voorzieningen zijn gebaseerd op processtap 3 en verder of bestaande planfiguren voor risico- en crisisbeheersing. Hoe dan ook vormt het hierna weergegeven procesmodel de kern van de Handreiking evenementenveiligheid.

Terug naar bibliotheek