Nota gehandicapten parkeerbeleid

Inleiding
In vergelijking met mensen zonder een fysieke handicap zijn gehandicapten voor hun vervoer sterk aangewezen op gemotoriseerd vervoer, met name het collectief aanvullend vervoer, een rolstoeltaxi of het gebruik van de auto. Bij het gebruik van de auto is het van belang dat het parkeren geen belemmeringen oplevert.
Er zijn daarom specifieke parkeervoorzieningen voor gehandicapten in het leven geroepen.
Het huidige gehandicaptenparkeerbeleid richt zich met name op de verstrekking van individuele parkeerfaciliteiten voor gehandicapten. Dit is vastgelegd in richtlijnen die dateren begin jaren tachtig. De inhoud is op sommige punten verouderd. Bovendien is er in Utrecht op het gebied van verkeer en vervoer de afgelopen jaren veel veranderd, waarbij geen specifieke aandacht is geschonken aan het gehandicaptenparkeren.
Er is daarom behoefte aan een nieuw parkeerbeleid voor gehandicapten.
Beleidsafstemming
In het kader van nationale wetgeving is er een landelijke gehandicaptenpar- keerkaart ingesteld. Met die kaart mag overal in Nederland worden geparkeerd op algemene gehandicaptenparkeerplaatsen. Tevens betekent de kaart een ontheffing van bepaalde parkeerverboden. Bij het opstellen van gemeentelijk beleid voor het gehandicaptenparkeren stelt de landelijke overheid verder geen kaders.
Binnen het gemeentelijk beleid is het gehandicaptenparkeren een onderwerp dat afstemming vereist met het verkeers- en vervoerbeleid (met name het parkeerbeleid en het verkeerscirculatiebeleid) en het gehandicaptenbeleid.
Naar een nieuw gehandicaptenparkeerbeleid
De belangrijkste thema ́s die in deze aan de orde komen zijn:
1. Het streven naar een goed aanbod van algemene gehandicaptenparkeerplaatsen.
Vooral in gebieden met een hoge parkeerdruk moet gezorgd worden voor voldoende parkeergelegenheid voor gehandicapten. Het is daarbij van belang dat de plaatsen op de juiste locatie liggen en goed toegankelijk zijn voor gehandicapten. Door middel van parkeerdrukmetingen wordt daarom periodiek nagegaan of er in Utrecht voldoende algemene gehandicaptenparkeerplaatsen zijn. Als de gemiddelde bezetting van een algemene gehandicaptenparkeerplaats hoger is dan 50%, zal in de directe nabijheid een extra plaats worden aangelegd. Om de doorstroming op de algemene gehandicaptenparkeerplaatsen te bevorderen, wordt de maximale parkeerduur beperkt tot maximaal drie uur.
2. Normen voor de inrichting van gehandicapteparkeerplaatsen
Voor nieuw aan te leggen algemene gehandicaptenparkeerplaatsen dienen de landelijk vastgestelde NEN-normen als uitgangspunt. Daarnaast wordt ook rekening gehouden met de situatie ter plekke.
3. Actualisering van het beleid ten aanzien van de verstrekking van gehandicaptenparkeervoorzieningen.
De richtlijnen voor de verstrekking van individuele parkeerfaciliteiten worden geactualiseerd en op enkele punten aangepast. Zo wordt de uitgifte van gemeentelijke gehandicaptenparkeerkaarten gestopt. Verder wordt het nu ook mogelijk om bij tijdelijke invaliditeit een individuele gehandicaptenparkeerplaats te krijgen.
4. Afstemming van het gehandicaptenparkeerbeleid op het gefiscaliseerde parkeerregime
In de huidige situatie zijn de algemene gehandicaptenparkeerplaatsen niet 3 van 34 opgenomen in het regime van betaald parkeren. Er wordt voor gekozen om dit beleid niet aan te passen. Om te parkeren op deze parkeerplaatsen te reguleren wordt gekozen voor het instellen van maximale parkeertijden van o.a. 3 uur in plaats van het laten betalen voor het parkeren.
Gehandicapten met een persoonlijke parkeerplaats in een gebied waar betaald parkeren geldt komen in de huidige situatie niet in aanmerking voor een parkeervergunning voor hun woonrayon. Het voorstel is deze mogelijkheid op verzoek wel te bieden.
Een uitwerking van deze punten is beschreven in hoofdstuk 3. De belangrijkste conclusies en aanbevelingen worden in hoofdstuk 4 op een rijtje gezet. Om het beleid uit te voeren zijn diverse acties en maatregelen nodig. In deze nota is een overzicht gegeven met een globale planning van de beleidsimplementatie en de financiële consequenties (hoofdstuk 5).

Terug naar bibliotheek