Shared space Van project naar proces
2008
In 2004 is het Europese INTERREG IIIB-project Shared Space van start gegaan met partners in vijf Europese landen: Bohmte (Duitsland), Ejby (Denemarken), Ipswich (Engeland), Oostende (België) en in Nederland de provincie Fryslân (lead partner) en de gemeenten Haren en Emmen. Het project ging van start als een ver- nieuwend verkeersproject, een nieuwe manier van inrichten van de openbare ruimte waarin de verkeersfunctie niet langer dominant was, maar gelijkwaardig aan de andere functies van de ruimte. Shared Space benaderde de openbare ruimte (weer) als mensruimte in plaats van verkeersruimte.
‘Geen verschil tussen stoep en rijbaan’, ‘Eigen verantwoordelijkheid’ en ga zo maar door.
Dit zijn echter allemaal kenmerken die aan de oppervlakte van Shared Space liggen. Ze zijn de expressie van de onderliggende visie, dat politiek, publieke diensten, vakexperts en belangengroepen er zijn ten dienste van de mens en de maatschappij.
Over dit (participatie)proces hebben we de afgelopen jaren veel geleerd in de verschillende partnerprojecten. De geleerde lessen zijn in dit boek samengevat in een stappenplan voor het Shared Space-proces. Bij een ervaren proces- regisseur zal het stappenplan veel herkenning oproepen. Toch gaat het duidelijk verder dan de gangbare praktijk. Bijvoorbeeld als het gaat om de rol van de politiek. Blijft in ruimtelijke projecten de rol van de politiek dikwijls beperkt tot het goedkeuren van plannen, in het Shared Space- proces wordt van de politiek al bij aanvang een duidelijke visie verwacht op mens en maat- schappij en een heldere keuze voor de gewenste mate van participatie. Ook als het gaat om integraal werken, gaat Shared Space een stap verder.
In de loop van het project merkten we dat de Shared Space-benadering veel instemming ontmoet, wereldwijd. Iedereen pikt er een aspect uit. ‘Weg met de borden’, ‘Veilige straten’, ‘Geen verschil tussen stoep en rijbaan’, ‘Eigen verantwoordelijkheid’ en ga zo maar door.
Dit zijn echter allemaal kenmerken die aan de oppervlakte van Shared Space liggen. Ze zijn de expressie van de onderliggende visie, dat politiek, publieke diensten, vakexperts en belangengroepen er zijn ten dienste van de mens en de maatschappij.
Terwijl we aan Shared Space werkten, werd steeds duidelijker dat implementatie van de Shared Space-visie alleen mogelijk is als we op alle fronten ‘borden’ weghalen; Shared Space gaat niet alleen over een andere inrichting van de openbare ruimte. Minstens zo belangrijk is het proces waarin dit gebeurt. De manier waarop bestuurders, belanghebbenden en experts bij dit proces betrokken zijn, blijkt doorslaggevend voor het al dan niet slagen van Shared Space.
Over dit (participatie)proces hebben we de afgelopen jaren veel geleerd in de verschillende partnerprojecten. De geleerde lessen zijn in dit boek samengevat in een stappenplan voor het Shared Space-proces. Bij een ervaren proces- regisseur zal het stappenplan veel herkenning oproepen. Toch gaat het duidelijk verder dan de gangbare praktijk. Bijvoorbeeld als het gaat om de rol van de politiek. Blijft in ruimtelijke projecten de rol van de politiek dikwijls beperkt tot het goedkeuren van plannen, in het Shared Space- proces wordt van de politiek al bij aanvang een duidelijke visie verwacht op mens en maat- schappij en een heldere keuze voor de gewenste mate van participatie. Ook als het gaat om integraal werken, gaat Shared Space een stap verder.